top of page

 

 

 

 Το κεντρικό θέμα προσεγγίστηκε διαθεματικά, σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα σπουδών (113713/Γ1./03-10-2011).



Η διδακτική μεθοδολογία που ακολουθήθηκε ήταν:​

α) η θεματική προσέγγιση, κατά τη διεξαγωγή της οποίας η επιλογή, η στοχοθεσία, η οργάνωση των δραστηριοτήτων γίνονταν από τη νηπιαγωγό και

β) τα σχεδία εργασίας κατά τη διεξαγωγή των οποίων τα νήπια, βάσει των ενδιαφερόντων τους, εμπλέκονταν καθοριστικά στην επιλογή του θέματος, το σχεδιασμό, τη διεξαγωγή και την αξιολόγηση.

Οι δυο διδακτικές προσεγγίσεις λειτουργούσαν συμπληρωματικά.



Στα πλαίσια αυτών αξιοποιήθηκαν και τεχνικές της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, όπως η μελέτη πεδίου, το περιβαλλοντικό μονοπάτι, τα πειράματα, η συνέντευξη από ειδικούς, τα παιχνίδια σε ανοιχτό χώρο και οι προσομοιώσεις.



Ερωτήματα προς διερεύνηση: Ποιός, που, πότε, πώς, γιατί;

Κατά τη διάρκεια διαγνωστικών συζητήσεων, τα παιδιά κατέθεταν τις προσωπικές τους εμπειρίες, τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους που συχνά περιείχαν διαστρεβλώσεις, παρανοήσεις και γνωστικά κενά. Οι ποικίλες απορίες, που προέκυπταν από τα ίδια τα παιδιά και οι προβληματισμοί που αναδύονταν από τις νοητικές προκλήσεις της νηπιαγωγού, καταγράφονταν.

Έτσι διαμορφώθηκαν διάφορα ερωτήματα προς διερεύνηση, όπως: πώς τα λουλούδια μεγαλώνουν; πότε τα φύλλα αλλάζουν χρώμα; πώς οι αράχνες κάνουν ιστούς; γιατί τα πουλιά κελαηδούν & πετούν; ποιος βρίσκεται μέσα στο χώμα; ποιος τρώει τι; κ.α.

Τα ερωτήματα αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες - θεματικές ενότητες διαπραγμάτευσης που εξακτινώνονται γύρω από το κεντρικό θέμα.



Για τις ανάγκες του προγράμματος διαμορφώθηκε και η «γωνιά της φύσης» που εμπλουτιζόταν καθ’ όλη τη χρονιά με διάφορους «θησαυρούς», όπως έντομα, βρύα, βιοδηλωτικά ίχνη (π.χ πούπουλα πουλιών, μισοφαγωμένα από αρουραίους κουκουνάρια), ακόμα και στοιχεία της ανθρωπογενούς δραστηριότητας στη φύση π,χ καλώδια, καρφιά κ.α.

"Διερευνώντας τους θησαυρούς του αύλειου χώρου"

Διδακτική μεθοδολογία

Επιστημονική προσεγγιση

bottom of page