Η ενασχόληση με τα έντομα ξεκίνησε από την αξιοποίηση τυχαίων γεγονότων που δεν ήταν άλλα από την παρουσία αυτών των μικροσκοπικών επισκεπτών. Τα παιδιά έπαιρναν λαβίδες, κάθε φορά που εντόπιζαν κάποιο νεκρό έντομο, το τοποθετούσαν στο σκόπευτρο, το παρατηρούσαν με προσοχή και το τοποθετούσαν στη γωνιά της φύσης. Στον αύλειο χώρο κυνηγούσαν πεταλούδες με τις απόχες, παρατηρούσαν ιστούς και μυρμηγκοφωλιές με τους μεγεθυντικούς φακούς. Ακολουθούσε η διαδικασία διαγνωστικής αξιολόγησης, διατύπωσης ερωτημάτων και σχεδιασμού μαθησιακών εμπειριών, για να γνωρίσουμε καλύτερα το κάθε έντομο. Τα νήπια, συχνά αναφέροντας τις εμπειρίες τους, κατέθεταν και διάφορες παρανοήσεις π.χ.  θεωρούσαν ότι η αράχνη υφαίνει τον ιστό της-μόνο με τα πόδια της, χωρίς την έκκριση σιέλου- για να σκαρφαλώνει, να κρεμιέται και όχι για να παγιδεύει έντομα.