​

Το συγκεκριμένο θέμα επιλέχθηκε, λόγω του ενδιαφέροντος των νηπίων για τη φύση που διαγνώστηκε ήδη από την αρχή της χρονιάς. Στη ώρα του διαλείμματος έκαναν παρατηρήσεις των πουλιών, συγκέντρωναν στα κουβαδάκια τους φυσικά υλικά από τον αύλειο χώρο, καταπιάνονταν με το χώμα και διερευνούσαν τους κρυμμένους σε αυτό θησαυρούς. Σε αυτήν την επιλογή συνέτεινε και το γεγονός ότι ο αύλειος χώρος είναι κατάφυτος, με έντονη βιοποικιλότητα και αποτελεί τμήμα  του φυσικού τους περιβάλλοντος.



Στην αρχή του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν οργανωμένες εξορμήσεις με τη χρήση εργαλείων στην αυλή, κατά τη διάρκεια των οποίων τα παιδιά παρατηρούσαν βρύα σε σκιερά και με αυξημένη υγρασία σημεία της αυλής μας, εντόπιζαν φυτά σε σχισμές του τσιμέντου. Ήταν μια προσπάθεια από την πλευρά της νηπιαγωγού να καλλιεργήσει την παρατηρητικότητα τους και να λειτουργήσει ως μοντέλο για τις διερευνήσεις. Οι οργανωμένες εξορμήσεις συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος και έδωσαν στα νήπια το έναυσμα για αυτόνομες διερευνήσεις κατά την ώρα του διαλλείματος.



Θέματα για τα οποία γινόταν λόγος στην αίθουσα, ήταν συχνά αντικείμενα αυτόνομης διερεύνησης στο πεδίο και μάλιστα χωρίς την παραίνεση της νηπιαγωγού. Αλλά και αντίστροφα, μικροί θησαυροί που τα νήπια ανακάλυπταν στη φύση αυτόνομα, ήταν υλικό που τοποθετούταν στη γωνιά της φύσης και αποτελούσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Με άλλα λόγια, αξιοποιούταν το τυχαίο γεγονός.